Uw VE 5 speelde uit bij SEV, op een zonnig Sportpark Kastelenring. Op een prachtige grasmat. Tegen vele oude bekenden. We spelen al jaren tegen deze ploeg. Waarbij wij gelukkig verjonging krijgen, zij ook.

Degene die na een jaar weer eens een wedstrijdverslag leest, zal denken dat hier nu weer een uitleg volgt waarom we nipt verloren, terwijl we toch echt ons best deden. Dat was namelijk de afgelopen pakweg 10 jaar het verhaal. In een paar jaar tijd afgezakt van VE1, we noemden onszelf Het Andere Eerste en Veteranen selectie. Het klonk ook wel lekker: “Joh, voetbal jij nog, en ook nog in het eerste….?”
In een paar jaar tijd is er een serieus verval opgetreden. We zijn beland in het afvoerputje van het Haags Veteranenvoetbal, VE5, de op 1 na laatste halte…. Maar ja, het gros is 50 plus, of een kilo of 15 te zwaar. Tel daar een paar kapotte knieen bij op, en je mag blij zijn dat je nog geen walking football speelt.

Maar, Mr. Fennema als aanvoerder heeft de zaak aardig voor elkaar. Een beetje versterking in de persoon van Omer, verder een gezonde spirit en hoppa, we staan met 97 doelpunten in de top 3 van onze divisie.

Mr. Fennema was er zelf niet bij zaterdag. Van anarchie geen sprake. Opa Kees Dekker toonde zich een prima derde aanvoerder, Franc is immers tweede man. Irritatiewissels waren er natuurlijk wel, maar zelfs daar weten we tegenwoordig mee om te gaan.

De jongens van SEV hebben we in de 2e helft over de knie gelegd. Er op en er over. Daarna een heerlijk pijpje pils, in de zon. De jongens van SEV zien we eind augustus weer, waar wij immer welkom zijn op hun jaarlijkse toernooi.

En morgen, dinsdag (red) spelen wij tegen koploper TAC. Wij thuis. Misschien dat we dan weer moeten uitleggen waarom we nipt verloren…

Aad